«Η εξασθενημένη οικονομία αποτελεί την καλύτερη συγκυρία για να βρείτε μια εναλλακτική πηγή εισοδήματος»
«Βρισκόμαστε στην καρδιά της Απόλυτης Ύφεσης – το οικονομικό ισοδύναμο της απόλυτης καταιγίδας που δημιουργήθηκε από πλήθος οικονομικών κρίσεων και ενισχύθηκε από την παγκοσμιοποίηση» υπογραμμίζει ο Δρ Steve Price επιχειρηματίας, επενδυτής ακινήτων και συγγραφέας βιβλίων για επιχειρήσεις που έγιναν μπέστ σέλερ.
Αυτή την στιγμή -αναφέρει- υπάρχει πληθώρα ταλαντούχων φιλόδοξων ανθρώπων που μένουν στο περιθώριο είτε άνεργοι είτε υποαπασχολούμενοι και διψούν για μία ευκαιρία να γίνουν κύριοι της ζωής τους αποκτώντας τη δική τους επιχείρηση. Το «Αλτρουιστικό Μάρκετινγκ» -τονίζει- είναι η τέλεια λύση απέναντι στην Απόλυτη Ύφεση.
Ειδικότερα διευκρινίζει «Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είμαστε στα μέσα της λεγόμενης «Απόλυτης Ύφεσης» η οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2007. Όπως συνέβη με την απόλυτη φυσική καταιγίδα και η Απόλυτη Ύφεση είναι ένας συνδυασμός συνηθισμένων οικονομικών συγκυριών, οι οποίες από μόνες τους θα μπορούσαν να απορροφηθούν χωρίς προβλήματα από την παγκόσμια οικονομία, όπως ο Ατλαντικός ωκεανός καταπίνει δεκάδες βαρομετρικά χαμηλά κατά τους θερινούς μήνες. Όταν όμως εκδηλώνονται ταυτόχρονα πολλές αρνητικές οικονομικές συγκυρίες, εμφανίζεται η Απόλυτη Ύφεση, η οποία είναι πιο ισχυρή και διαρκεί περισσότερο από τις συνηθισμένες υφέσεις.
Και ενώ η απόλυτη καταιγίδα οφειλόταν σε πέντε κύριους παράγοντες, η Απόλυτη ύφεση είναι ακόμα πιο περίπλοκη, καθώς υπάρχουν περισσότερες από δώδεκα συγκυρίες που συμβάλλουν στη συνεχιζόμενη οικονομική κατάρρευση.
Ο υφέσεις δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Αποτελούν μέρος των μεγάλων και απότομων διακυμάνσεων του επιχειρηματικού κύκλου, που ολοκληρώνεται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Η τωρινή ύφεση, που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2007, είναι η δέκατη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Συγκεκριμένα: το 1948-1949 (11 μήνες), 1953-54 (10 μήνες), 1957-58 (8 μήνες), 1960-61 (10 μήνες), 1969-70 (11 μήνες), 1973-75 (16 μήνες), 1980-82 (22 μήνες), 1990-91 (8 μήνες), 2001 (8 μήνες) και από το 2007 (μήνες ή χρόνια;).
Η ύφεση του 2007 δεν είναι μια συνηθισμένη ύφεση-μάλλον το αντίθετο. Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί την Απόλυτη Ύφεση. Η Μεγάλη Ύφεση κράτησε 13 χρόνια. Στην περίπτωση της Ιαπωνίας, η ύφεση κράτησε 15 χρόνια και σήμερα 20 χρόνια από τότε που κατέρρευσε ο χρηματιστηριακός δείκτης Nikkei, οι τιμές των ακινήτων ανέβηκαν μόνο κατά 40% σε σχέση με την αξία που είχαν το 1990.
Πολλοί οικονομολόγοι προβλέπουν ότι θα έχουμε μια «άνεργη ανάκαμψη», δηλαδή ότι η οικονομία θα αναπτύσσεται αλλά η ανεργία θα παραμένει κοντά στο 10% ενώ εάν προσθέσουμε τους υποαπασχολούμενους, εκείνους που εξαναγκάζουν σε πρόωρη συνταξιοδότηση και εκείνους που έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες να βρουν δουλειά τα νούμερα της ανεργίας πλησιάζουν το 20%.
Οι 12 αιτίες της απόλυτης ύφεσης είναι:
– Τιτλοποιήσεις
– Κρίση δανείων υψηλού κινδύνου
– Χρηματοοικονομικά ιδρύματα «πολύ μεγάλα για να πτωχεύσουν»
– Χρηματοπιστωτικά παράγωγα
– Στεγαστική φούσκα
– Φούσκα επαγγελματικών ακινήτων
– Πολιτικοί που δεν παραιτούνται
– Μείωση κρατικών παρεμβάσεων
– Παγκοσμιοποίηση
– Κουλτούρα της κατανάλωσης
– Οργανισμοί αξιολόγησης φερεγγυότητας
– Άλαν Γκρίσπαν, πρώην πρόεδρος της Fed.
Πηγή 15ο Τεύχος Ην-Ων