Ο καρκίνος του μαστού είναι η συχνότερα εμφανιζόμενη κακοήθεια των γυναικών του δυτικού κόσμου. Η συχνότης του καρκίνου του μαστού αυξάνεται με την ηλικία. Πριν από την ηλικία των 30 ετών η συχνότης είναι πολύ χαμηλή και ανέρχεται περίπου στα 25 άτομα στις 100.000. Αντίθετα στην ηλικία των 80 ετών η συχνότης αυτή αυξάνεται σε 500 άτομα στις 100.000.
Για να διαπιστωθεί η ύπαρξη ή όχι κληρονομικότητας σε ένα άτομο που πρώτος βαθμός συγγένειας εμφάνισε καρκίνο στο μαστό, γίνεται έλεγχος των γονιδίων BRCA1 και BRCA2. Εάν ένα εξ΄ αυτών αποδειχθεί θετικό τότε ο καρκίνος εμφάνισης είναι 60% με 70%.
Ένας παράγων που αυξάνει τον κίνδυνο του καρκίνου του μαστού είναι η χορήγηση ορμονικών οιστρογόνων και προγεστερόνης.
Εάν η χορήγηση των ορμονών είναι συνδυασμός οιστρογόνων και προγεστερόνης τότε ο κίνδυνος είναι σταδιακά αυξανόμενος με το χρονικό διάστημα χορήγησης των ορμονών.
Μετά από 4 με 5 χρόνια χορήγησης ο κίνδυνος είναι σημαντικός.
Μετά τη διακοπή της θεραπείας, ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου ελαττώνεται σημαντικά και μετά από 5 χρόνια εξαφανίζεται.
Εάν η θεραπεία γίνεται μόνο με οιστρογόνα, χωρίς δηλαδή προγεστερόνη, τότε ο κίνδυνος γίνεται ακόμη μεγαλύτερος. Εάν υπάρχουν συγκεκριμένα σκευάσματα προγεστερόνης που δρουν ευεργετικά στο παρέγχυμα του μαστού ή εάν την ίδια δράση έχουν όλα τα προγεστερονικά σκευάσματα δεν έχει αποδειχθεί ουσιαστικά.
Τα πολλά ερωτηματικά για την ασφάλεια και την προστασία του μαστού είναι σημαντικά για όλα τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται για θεραπεία υποκατάστασης
Για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες όσον αφορά για την ασφάλεια των οιστρογόνων στον οργανισμό τους τα δεδομένα είναι επιβεβαιωμένα.
Όσον αφορά την προγεστερόνη το σίγουρο είναι η ασφαλής αντιμετώπιση της μητρορραγίας και η ευεργετική επίδρασή τους στο ενδομήτριο.
Σήμερα υπάρχουν πολλά θεραπευτικά σχήματα για την ασφαλέστερη χορήγηση των ορμονών και υπάρχουν σοβαρές ελπίδες για καλύτερο μέλλον.
Η χορήγηση πολύ χαμηλών δόσεων οιστρογόνων και προγεστερόνης μαζί είτε από το στόμα είτε από το ενδομήτριο συνδυάζει το ευεργετικό αποτέλεσμα στον οργανισμό της γυναίκας, ενώ συγχρόνως έχει πολύ μικρή επίδραση στην πυκνότητα του παρεγχύματος του μαστού.
Επίσης, αντιοιστρογόνα ή αντιπρογεσταγόνα συνδυαζόμενα με τεστοστερόνη δεν επιδρούν στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του μαστού.
Η προγνωστική παρακολούθηση του μαστού είναι η μέτρηση στη κυκλοφορία του αίματος ειδικών δεικτών (tumor markers).
Επίσης είναι οι απεικονιστικές μέθοδοι δηλαδή μαστογραφία, υπερηχογράφημα του μαστού.
Τέλος η κλινική εξέταση αποτελεί αναγκαίο βήμα σε κάθε γυναικολογικό έλεγχο.
Επιστροφή στο 13ο Τεύχος Ην-Ων