«Την επικοινωνία ανάμεσα σε επιμέρους επιστήμες, που όλες τους έχουν μια ιστορική διάσταση η οποία τις συνδέει: αρχαιολογία, γλωσσολογία, φιλολογία, ιστορία των καλών τεχνών και, για τις νεότερες περιόδους, πολιτική επιστήμη, κοινωνιολογία, ακόμη και νομικά, προωθεί το Κρητολογικό Συνέδριο» ανέφερε σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «Ην-Ων» ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του 12ου Διεθνούς Κρητοιλογικού Συνέδριου και ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και Νέας Υόρκης (NYU) Γρηγόρης Σηφάκης.
Ερ. Ποιος ο ρόλος του Κρητολογικού Συνέδριου;
Απ. Το ανά πενταετία Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο αποτελεί επιστημονικό θεσμό, που συγκεντρώνει τους μελετητές όλων των περιόδων της μακράς ιστορίας της Κρήτης (τουλάχιστον 4.000 χρόνων) προκειμένου να παρουσιάσουν τα ευρήματα και τα πορίσματα των ερευνών τους κατά τα τελευταία πέντε χρόνια στους συναδέλφους των με τρόπο συσχετιστικό. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνεται μόνο με δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Διευκολύνει δηλαδή ένα τέτοιο συνέδριο την επικοινωνία ανάμεσα σε επιμέρους επιστήμες, που όλες τους έχουν μια ιστορική διάσταση η οποία τις συνδέει: αρχαιολογία, γλωσσολογία, φιλολογία, ιστορία των καλών τεχνών και, για τις νεότερες περιόδους, πολιτική επιστήμη, κοινωνιολογία, ακόμη και νομικά.
Ο αρχικός βέβαια ρόλος του Συνεδρίου, που φέτος συμπλήρωσε τα εξήντα του χρόνια, ήταν ο εορτασμός της χιλιετηρίδας από την απελευθέρωση της Κρήτης, το 961, από τους Άραβες, ύστερα από μακρά πολιορκία του Χάνδακα από τον στρατηγό και αργότερα αυτοκράτορα του Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκά. Το πρώτο Κρητολογικό Συνέδριο οργανώθηκε από την Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών (ΕΚΙΜ) το 1961 και με το συνέδριο εκείνο εγκαινιάστηκε η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, δηλαδή ο καθεδρικός ναός του Ενετικού Χάνδακα, που είχε μόλις αναστηλωθεί με τη φροντίδα της ΕΚΙΜ και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στις εξαίρετες αυτές πολιτιστικές πρωτοβουλίες ήταν ο φιλόλογος Μενέλαος Παρλαμάς, ο αρχαιολόγος Νικόλαος Πλάτων, και ουσιαστικός δημιουργός των Φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων Ανδρέου Λυσιμάχου και Μαρίας Καλοκαιρινού, ο Ανδρέας Γεωργίου Καλοκαιρινός.
Ερ. Ποια τα συμπεράσματα του 12ου Συνέδριου;
Απ. Τα συμπεράσματα του Συνεδρίου δεν μπορούν να συνοψισθούν σε λίγες γραμμές, δεδομένου ότι η διάρκειά του ήταν ασυνήθιστα μεγάλη (4½ μέρες) και οι ομιλητές σύνεδροι περισσότεροι από δύο εκατοντάδες. Τα συμπεράσματα θα αναδειχθούν και θα αξιολογηθούν συν τω χρόνω, αφού θα φτάσει η ώρα της δημοσίευσης των πρακτικών, το νωρίτερο σε ένα χρόνο από σήμερα.
Ερ. Ποιες επιστήμες αναδείχθηκαν;
Απ. Η μελέτη της αρχαιότητας -αρχαιολογία, αρχαία ιστορία- κατέλαβε, όπως συνήθως, το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος. Αλλά και η μελέτη των νεότερων περιόδων απέδωσε, κατά γενική εντύπωση, πολύ καλύτερα αποτελέσματα από κάθε άλλη φορά.
Βιογραφικό
Ο Γ. Μ. Σηφάκης είναι ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και Νέας Υόρκης (NYU). Υπήρξε ο πρώτος Διευθυντής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ (1985-1992) και Πρόεδρος του Συμβουλίου Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Κρήτης (2013-2015). Οι τομείς της επιστημονικής του ειδίκευσης είναι το αρχαίο δράμα, η ιστορία του αρχαίου θεάτρου, και η θεωρία της λογοτεχνίας. Στις δημοσιεύσεις του συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία Aristotle on the Function of Tragic Poetry (2001), Μελέτες για το αρχαίο θέατρο (2007), Για μια ποιητική του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού (1988), Ζητήματα ποιητικής, φιλολογίας και λαογραφίας (πρόκειται να κυκλοφορήσει εντός του τρέχοντος έτους από τις εκδόσεις «Κίχλη»).