Τερματισμός των μνημονίων και αντικατάστασή τους
με ένα σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης
της οικονομίας και της κοινωνίας.
«Η κρίση που ζούμε είναι του ίδιου του συστήματος και όχι μόνο του τρόπου διαχείρισής του. Πρέπει να αλλάξουμε όλα το πολιτικό σύστημα, το κράτος, οι σχέσεις του πολίτη με το κράτος και την πολιτική. Η διέξοδος επομένως δεν βρίσκεται στην επιστροφή σε κάποια εκδοχή του παρελθόντος. Η διέξοδος βρίσκεται στο άνοιγμα νέων δρόμων προς νέα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα, προς νέες μορφές πραγματικής δημοκρατίας, προς νέες κοινωνικές διευθετήσεις, βασισμένες στην ισότητα και την αλληλεγγύη, το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του περιβάλλοντος» επισημαίνει στο νέο του βιβλίο ο συγγραφέας, βουλευτής στην Β΄ Περιφέρεια Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Γιάννης Δραγασάκης με θέμα «Ποια έξοδος; Από ποια κρίση; Με ποιες δυνάμεις;»
Ιδιαίτερα επισημαίνεται ότι «Μεγάλες μεταρρυθμίσεις όπως του φορολογικού συστήματος ,του διοικητικού μηχανισμού, του επανακαθορισμού των σχέσεων κράτους-Εκκλησίας συνιστούν μεγάλες εκκρεμότητες του παρελθόντος ακόμη και του απώτερου. Αυτές οι εκκρεμότητες του συλλογικού ιστορικού μας βίου γίνονται σήμερα επιτακτικές ανάγκες , όρος επιβίωσης και επείγουσα προϋπόθεση για την ανάσχεση της καταστροφής.
Θα αναφερθώ, όμως σε ορισμένους προγραμματικούς στόχους γύρω από τους οποίους μπορεί να υπάρξει ή διαπιστώνεται ήδη, μια σύγκλιση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων, γεγονός που δείχνει ότι αρχίζουν να διαμορφώνονται, έστω στις γενικές τους γραμμές, οι άξονες ενός κοινού προγράμματος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, που είναι αναγκαίοι για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση.
– Πρώτος στόχος από κάθε άποψη είναι η επιβίωση του λαού, η προστασία του από τη διογκούμενη ανθρωπιστική και υγειονομική κρίση. Να μη υπάρχει άνεργος χωρίς επίδομα και περίθαλψη. Να μην υπάρχει πολίτης χωρίς περίθαλψη, κοινωνική προστασία, χωρίς πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, χωρίς ένα ελάχιστο εισόδημα, σε χρήμα ή σε είδος.
– Τερματισμός των μνημονίων και αντικατάστασή τους με ένα σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας. Αναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων και ρύθμιση του συσσωρευμένου Δημόσιου Χρέους με τρόπο που να το καθιστά «βιώσιμο» τόσο έναντι των αγορών όσο και με σχέση με τις αντοχές του ελληνικού λαού και τις δυνατότητες της οικονομίας, με ενδεικτικό σημείο αναφοράς τον τρόπο ρύθμισης των γερμανικών χρεών με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953. Αυτό απαιτεί τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του συσσωρευμένου χρέους και τη συνομολόγηση μιας «ρήτρας ανάπτυξης» για την εξυπηρέτηση του υπολοίπου. Κρατώντας ανοιχτές όλες τις δυνατές επιλογές προετοιμαζόμενοι συστηματικά για όλα τα ενδεχόμενα και για τις πιο επιθετικές εκδοχές της στάσης των πιστωτών, ως πρώτη και βασική επιδίωξη πρέπει να έχουμε τη διεκδίκηση μιας τέτοιας ρύθμισης στο πλαίσιο μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης, μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης.
– Ανατροπή των στηριγμάτων του παλιού σάπιου δικομματισμού συστήματος των συμφερόντων της διαπλοκής και της διαφθοράς της κυριαρχίας των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού. Ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα στη βάση της διεύρυνσης της Δημοκρατίας, της διαφάνειας, της δημόσιας λογοδοσίας, κατάργηση του πελατειακού συστήματος και του κομματισμού της δημόσιας διοίκησης, επιβολή κανόνων στη λειτουργία των ΜΜΕ. Ριζική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κράτους γενικότερα.
Για το νέο καθεστώς οικονομικής δράσης της εκκλησίας τονίζεται: Το φορολογικό καθεστώς που διέπει τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας δεν είναι πλήρως γνωστό. Το καθεστώς αυτό διαμορφώνεται από διάσπαρτες αποσπασματικές διατάξεις οι οποίες ,απ΄ όσο γνωρίζουμε, δεν έχουν ποτέ κωδικοποιηθεί. Με τον όρο λοιπόν, «νέο καθεστώς» εννοούμε ορισμένες ρυθμίσεις που πέρασαν σιωπηλά μέσα από δύο νόμους που ψηφίσθηκαν πρόσφατα από την πλειοψηφία στη Βουλή».