Του Γιώργου Νούλα
Αντί Προλόγου
Δεν είμαι Κρητικός. Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την Ναύπακτο και της μητέρας μου από την Σάμο και την Κέρκυρα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα παιδί της πόλης έμαθα μέσα από την μαχόμενη Δικηγορία και από την ενασχόλησή μου με την πολιτική ζωή της χώρας από μικρή ηλικία να ξεχωρίζω με χαρακτηριστική ευκολία τις αρετές και τα μειονεκτήματα των ανθρώπων που γνωρίζω.
Οι Κρήτες ήταν πάντα στην ζωή μου ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και για μένα αλλά και για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μας.
Φτιάχνοντας με περίσσια υπομονή και εκρηκτικότητα τον μύθο της ξεχωριστής πάστας ανθρώπων που γεννήθηκαν για να μάχονται, να αγωνίζονται και να κερδίζουν με έκαναν να σταθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον δίπλα τους. Δεν θα κάνω ψυχογράφημα ούτε λαογραφία, θεωρώ όμως ότι το κάθε τι που έχει σχέση με την Κρήτη θα πρέπει να είναι ξεχωριστό, ξεκάθαρο, πρωτότυπο καλοδουλεμένο μα πάνω απ’ όλα (μια λέξη που πραγματικά την λατρεύω) Λεβέντικο.!!!
Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται σε ένα θέμα το οποίο δεν έχει με μια πρώτη ανάγνωση σχέση με τα της Κρήτης. Επειδή όμως η Κρήτη αποτελεί τον ορισμό του διαχρονικού αγώνα για την διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ταυτότητας κάθε λαού, γενικότερα και της λεκάνης της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και των κρατών που την περιβάλλουν, ειδικότερα, της το αφιερώνω και υπόσχομαι ότι θα επανέλθω δριμύτερος. Καλή αρχή…
Η Τουρκία ακολουθώντας την παραδοσιακή της πολιτική, λειτουργεί με την διπλωματική αρχή της ακροβασίας.
Ενώ λοιπόν διατηρεί την αμφισβήτηση για τις βραχονησίδες με διαρκείς ανακοινώσεις κυρίως του Τουρκικού Επιτελείου Στρατού για δήθεν παραβιάσεις των Τουρκικών Υδάτων στα Ίμια από Ελληνικά αλιευτικά με ταυτόχρονες αναφορές στην δήθεν Τουρκική μειονότητα στην Θράκη από την άλλη πλευρά προσπαθεί να διαμορφώσει την διεθνή της εικόνα και να παρουσιαστεί ως παράγοντας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή ο οποίος συμβάλει στην αποκλιμάκωση της έντασης σε διμερές αλλά και περιφερειακό επίπεδο.
Στα πλαίσια αυτά ο Νομάρχης της Αλικαρνασσού στην Τουρκία διέταξε ένορκη εξέταση εις βάρους των δημοτικών υπαλλήλων οι οποίοι προσπάθησαν να αποβιβαστούν στα Ίμια για να υψώσουν Τουρκικές Σημαίες αλλά εμποδίστηκαν από Τουρκική περίπολο!!!
Την ίδια ώρα η Τουρκική Πρεσβεία στην Αθήνα επέδωσε στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών επιστολή με την οποία εκφράζει την ανησυχία της για το γεγονός ότι ελληνική εφημερίδα χαρακτηρίζει ως κατάσκοπο τον Τούρκο Στρατιωτικό Ακόλουθο, ο οποίος τέλη Δεκεμβρίου 2007 επισκέφθηκε την περιοχή της Θράκης.
Η επίσκεψη Καραμανλή στην Τουρκία και η προσπάθεια της γείτονος χώρας να αναβαθμίσει τις βαλτωμένες σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οδήγησαν την Τουρκία και στην επιπλέον πρόσκληση για τριμερή συνάντηση με τους Ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας οι οποίοι και οι δύο δήλωσαν ευθέως την απόλυτη αντίθεσή τους στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί υποστηρίζει την δημιουργία μιας ισχυρής Ευρωμεσογειακής οικονομικής κοινότητας στην οποία θα συμμετέχει και η Τουρκία.
Σε καμία περίπτωση όμως η συμμετοχή στην Ευρωμεσο-γιακή Κοινότητα δεν θα μπορούσε να οδηγήσει την συμμετοχή της Τουρκίας είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε σε όποιο άλλο σχήμα θα μπορούσε να οδηγήσει πολιτική ένωση της Τουρκίας με χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αξιοπρόσεκτο είναι επίσης το γεγονός ότι παρά την διακριτική βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην ελεγχόμενη εισβολή Τουρκικών Στρατευμάτων στο Βόρειο Ιράκ, τα οφέλη ήταν περιορισμένα για την Τουρκία.
Η ισχυρή παρουσία του Κουρδικού στοιχείου στην Κυβέρνηση του Ιράκ, η συμμετοχή για πρώτη φορά μιας σημαντικής ομάδας Κουρδικής καταγωγής Τούρκων Βουλευτών στο κοινοβούλιο της Τουρκίας, καθώς και η μεγάλη διεθνής αντίδραση για την εισβολή στρατευμάτων σε ξένη χώρα (πολλά διεθνή φύλλα και έγκυρες εφημερίδες θυμήθηκαν και έκαναν μνεία σε σχετικά άρθρα της εισβολής και παραμονής κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο, ως ζωντανό παράδειγμα του πως η Τουρκία εννοεί την προστασία των δικαιωμάτων της!!!) οδήγησαν σε παλινωδίες τις Στρατιωτικές ενέργειες αλλά και την διακριτική προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, προς την Τουρκία.
Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς ότι η Τουρκία μπορεί να βρίσκει εξόδους ακροβατώντας σε θέματα παρουσίας ή ενεργειών στην διεθνή πολιτική σκηνή το άμεσο όμως μέλλον θα δείξει ποια θα είναι η περαιτέρω κεφαλαιοποίηση του οφέλους της με ένα διεθνές περιβάλλον συνεχώς μεταβαλλόμενο όπου ανα πάσα στιγμή κινδυνεύει να μετατραπεί ο θύτης σε θύμα και το αντίστροφο.
Η θυματοποίηση της Διπλωματικής ακροβασίας θα αναδείκνυε παράγωγο συντελούμενο αποτέλεσμα για τον για τον επανασχεδιασμό του πολιτικού χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου;
Η απάντηση είναι πως η Διπλωματία της Τουρκίας (η οποία δεν διαφοροποιείται σε πολλά σημεία από αυτήν της Οθωμανικής αυτοκρατορίας) μας έχει συνηθίσει σε πιστοποιήσεις Λερναίας Ύδρας.
Το κοσμικό με την μαντίλα και ο ψεύτικος φιλελευθερισμός με την αποθέωση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και της ιστορικής μισαλλοδοξίας κάνουν τα δεδομένα στην σύγχρονη Τουρκία το ίδιο βαλτωμένα και αναμενόμενα όπως και πριν αρχίσει να διαμελίζεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θα διαμορφωθεί άραγε ένα πλαίσιο από τον Γάλλο – Γερμανικό Άξονα που θα δώσει διέξοδη λύση στην επιτακτική πίεση του Τουρκικού αιτήματος για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή η Ευρωπαϊκή Διέξοδος της Τουρκίας θα περάσει από εθνικές εκκαθαρίσεις, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και δολοφονίες αντιφρονούντων.
Το Κυπριακό ίσως να φαντάζει σταγόνα στον Ωκεανό έχοντας σαν δεδομένο ότι η θέση της Τουρκίας για μη αναγνώριση του Κουρδικού Κράτους ύστερα από το καθολικό αίτημα 40.000.000 Κούρδων που καταπιέζονται, δεν μπορεί χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς και συνέπειες να επιβάλλεται ες αεί.
Δεν είναι δυνατόν χώρες με ανύπαρκτη ή περιορισμένη ή επιγενόμενη εθνική συνείδηση σε αριθμητικές αναφορές λίγων χιλιάδων κατοίκων να αναγνωρίζονται ως κράτη.
Σε αντίθεση με τους Κούρδους και άλλους λαούς της περιοχής που κανένας δεν μπορεί να μας πείσει ότι θα πρέπει να έχουν λιγότερα δικαιώματα, μνήμη ιστορική προοπτικές ανάπτυξης και πάνω απ’ όλα αυτοδιάθεσης.
Η βάναυση καταστρατήγηση βέβαια του χάρτη του ΟΗΕ (όχι βέβαια κατ’ αποκλειστικότητα από την Τουρκία αλλά δυστυχώς από την πλειοψηφία των παροικούντων στην γενική συνέλευση) δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως δεδικασμένη απόφαση για την ακολουθία έργων και λόγων για την διεθνή κοινότητα.
Σίγουρα όμως επιβεβαιώνει τις γόνιμες και παραγωγικές δημοκρατικές δυνάμεις που με ιστορικό ορίζοντα πολλών δεκαετιών πάλεψαν και κέρδισαν την δημιουργία του πιο πετυχημένου οργανωτικού μοντέλου της σύγχρονης ιστορίας σε επίπεδο οικονομίας (ευελπιστούμε και πολιτικής οργάνωσης) του φαινομένου «Ευρωπαϊκής Κοινότητας» έτσι όπως γεννήθηκε και μεγάλωσε και εξελίσσεται στη σημερινή του μορφή της Ευρωπαϊκής, Οικονομικής, Πολιτικής και Αμυντικής Ένωσης. Υπάρχει άραγε ρόλος για την Τουρκία εδώ;
Με ποιες προϋποθέσεις, διαδικασίες, προοπτικές ο νόμος που ψηφίστηκε το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου το 2008 για την τύχη των Βακουφικών, είναι μια ανώτερη απόδειξη δημοκρατικής κοινότητας; Γιατί ο δολοφόνος του HRAN DIN δεν έπεισε κανέναν ότι βρέθηκε ήδη από πέρσι και πάλι μόλις χθές είχαμε νέες διαδηλώσεις για την Δημοκρατία Δικαιοσύνη και αλήθεια;
Μήπως τελικά δαιμονοποιούμε την Τουρκία μυθοποιώντας τις ικανότητες της δημοκρατικής της πολιτικής ή απλά απομυθοποιούμε τις ικανότητες της διεθνούς κοινότητας συνειδητοποιώντας πόσο απλά χειρίζεται μια χώρα τα δεδομένα που έχει χωρίς να χάνει ζωτικό χώρο κερδίζοντας εκείνες τις θέσεις που απαιτούνται για την ανάδειξή της σε παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή;
Ότι ακριβώς δηλαδή είχε πιστοποιηθεί και το 1815 στο συνέδριο της Βιέννης για την διατήρηση του STATUS QUO των συνόρων της Ευρώπης προς τέρψιν των τότε μεγάλων δυνάμεων αλλά και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που μετά από λίγα χρόνια θα εδιαλύετο στα εξ’ ών συνετέθη !!!
Είναι αναδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι λαοί που δοκιμάστηκαν στην ιστορία σκληρά και κατόρθωσαν να επιβιώσουν στην αδυσώπητη πάλη των λαών για αλληλοεπικράτηση είναι αυτοί που χαρακτηρίζονται από τον Ιστορικό ως Χαρισματικοί.
Θα αναδεικνύετο η Ελληνική Παλιγγενεσία αν δεν υπήρχε η Οθωμανική λειτουργία και νοοτροπία που την καταδυνάστευε !!!!
Θα γεννιόταν ο Ατατούρκ αν δεν υπήρχαν εκείνες οι ιστορικές προϋποθέσεις για να αναδειχθεί;
Ο Μεγάλος Καβάφης έδινε το στίγμα του δηλαδή την παγκόσμια και αθάνατη αλήθεια του:
– Και αν ακόμη δεν υπήρχαν «Βάρβαροι» θα έπρεπε να τους ανακαλύψουμε για να προσδώσουμε λόγο ύπαρξης στην ζωή μας και στο έργο μας !!!
Η μετά από μισό αιώνα επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού (Ιανουάριος 2008) στην γειτονική χώρα αν και δεν προβλήθηκαν ίσως και σκόπιμα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και των δύο χωρών κυρίως, όμως από τα ελληνικά αποτέλεσε σημαντική κίνηση στην πορεία εξέλιξης των δημερών σχέσεων αλλά και των σχετικών χωρών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης καθώς και η αναγνώριση της Οικουμενικότητας του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως φαίνεται ότι θα είναι οι σημαντικότερες από τις επιτυχίες της Ελληνικής Διπλωματίας και της επισκέψεως του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Τουρκία.
Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει μέσω Οικουμενικού Πατριαρχείου αποτελεί την Ευρωπαϊκή γέφυρα της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσον αφορά το Κυπριακό υπάρχουν εξελίξεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία σκλήρυνε την θέση της έναντι της Τουρκίας, την επ΄ αύριον της επισκέψεως του Έλληνα Πρωθυπουργού στην γειτονική Χώρα.