«Η επίλυση του προβλήματος των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα είναι προϋπόθεση για την εδραίωση της φιλίας των λαών Ελλάδας και Γερμανίας, υπόβαθρο για την Ενωμένη Ευρώπη και αναγκαία σύμβαση για την εδραίωση της Ειρήνης. Ήδη η επιτυχία του Διστόμου, μετά την ολοκλήρωση όλων των δικαστικών ενεργειών, με την απόφαση του ανώτατου Ιταλικού δικαστηρίου στην οποία επισημαίνεται να δοθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις στους απογόνους του Διστόμου θα δείξει εάν θα είναι η αρχή μιας ανάλογης φιλίας» υπογράμμισε σε συνέντευξη που έδωσε στο «Ην-Ων» ο πρόεδρος του «Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα» Μανώλης Γλέζος.
Ο Μανώλης Γλέζος συνέχισε «Όλη η Ελλάδα είναι ένα Ολοκαύτωμα γιατί θανατώθηκε το 13,5% του ελληνικού πληθυσμού κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Όποιο σπιτικό και αν ρωτήσεις από τα βόρεια ελληνικά σύνορα έως την Κρήτη θα σου μιλήσουν για τους ανθρώπους τους που θερίστηκαν από τα εκτελεστικά αποσπάσματα των ναζί κατακτητών».
Πρέπει να σημειωθεί -ανέφερε- ακόμα και αυτό το λεγόμενο «αναγκαστικό Δάνειο» της Ελλάδας προς την Γερμανία το οποίο υπήρξε μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής εξαθλίωσης και του θανάτου από την πείνα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, δεν έχει επιστραφεί όπως ήταν αυτονόητο. Κι όμως λίγες βδομάδες πριν την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας, οι αρμόδιοι της Γερμανικής Τράπεζας «Reichsbank» αναγνώριζαν ρητά, με γνωμάτευσή τους την ύπαρξη αυτού του «γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα», το οποίο μάλιστα αποτιμήθηκε τότε σε 3,5 δις. δολάρια αγοραστικής αξίας 1938».
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε -διευκρίνισε- δεν έχουν ακόμα αναγνωρισθεί η ανεκτίμητη ανθρώπινη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που εκτελέστηκαν, που πέθαναν από την πείνα, που σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες κι από τους βομβαρδισμούς. Δεν έχουν επίσης υπολογισθεί οι κλεμμένοι αρχαιολογικοί θησαυροί γιατί θα πρέπει να επιστραφούν. Πρέπει να γίνει γνωστό ότι η Ιταλία και η Βουλγαρία εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Ελλάδα ενώ η Γερμανία αυτοεξαιρείται και δεν καταβάλλει τις οφειλές της.
Σύμφωνα με τη σύναψη της Συμφωνίας «2+4» της Μόσχας το 1990 η οποία καταρτίστηκε τότε μεταξύ των δύο γερμανικών κρατών (του δυτικού και του ανατολικού), των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ορίσθηκε μέχρι το 1995 όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες να θέσουν το θέμα των διεκδικήσεων τους στη Γερμανική Κυβέρνηση. Η Ελληνική Κυβέρνηση πριν να κλείσει το 1995 ζήτησε από την Γερμανική Κυβέρνηση την ανάλογη αξίωση.
Σήμερα -τονίζει ο Μανώλης Γλέζος- οι ελληνικές απαιτήσεις από τη Γερμανία περιλαμβάνουν τις επανορθώσεις προς το Δημόσιο και τις αποζημιώσεις των θυμάτων. Στις Δημόσιες οφειλές προς το Αναγκαστικό δάνειο περιλαμβάνονται οι αρχαιολογικοί θησαυροί. Το δάνειο είναι σημερινής αξίας χωρίς τόκους 54 δις. ευρώ. Το ποσό των 7,1 δις. δολαρίων, που επιδικάστηκε από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, να καταβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα ως επανορθώσεις, ανέρχεται σήμερα σε 108 δις. ευρώ χωρίς τόκους. Συνολικά χωρίς τις αποζημιώσεις των θυμάτων πλησιάζουν το 1,5 τρις. ευρώ, το Αναγκαστικό δάνειο και οι επανορθώσεις για την καταστροφή της οικονομίας της χώρας με έναν τόκο 3% από το 1944 έως σήμερα.
Παράλληλα όχι ο ίδιος αλλά το «Εθνικό Συμβούλιο» επιδιώκει να τοποθετηθεί αγγλική επιγραφή δίπλα στην ελληνική στο βράχο της Ακρόπολης όπου αναφέρεται στα ελληνικά ότι ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν την χιτλερική σημαία. Επίσης ζητούν να καταργηθεί το άρθρο 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που απαγορεύει την κατάσχεση ιδιοκτησίας ξένων κρατών στην Ελλάδα.
Βιογραφικό
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στ’ Απεράθου της Νάξου τον Σεπτέμβρη του 1922 από τη Μάχη Ναυπλιώτου και το Νίκο Γλέζο.
Το 1935 ήλθε στην Αθήνα και το 1940 πέρασε στην ΑΣΟΕΕ. Μαθητής ακόμη συμμετείχε στην δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας (1939) για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, ενώ την περίοδο της ναζιστικής κατοχής ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση.
Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα θα κατεβάσουν από την Ακρόπολη τη σβάστικα και θα καταδικαστούν ερήμην σε θάνατο. (Συνελήφθησαν στις 24 Μαρτίου του επόμενου έτους).
Ο Μανώλης Γλέζος έχει καταδικαστεί 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες, τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή και την εξορία 16 χρόνια συνολικά.
Η εκτέλεση των θανατικών ποινών δεν πραγματοποιήθηκε, έπειτα από τις έντονες διαμαρτυρίες του Ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης. Έγιναν εννέα απόπειρες δολοφονίας εναντίον του.
Έχει συμμετάσχει σε πορεία ειρήνης στο Λονδίνο μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο και τον Γρηγόρη Λαμπράκη.
Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Δημοσιογράφων (1958), το Χρυσό Μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης (1959), με το Χρυσό Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (1963), τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα (1997), το Χρυσό Μετάλλιο της Τάξεως Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών μαζί με τον Απόστολο Σάντα για την αντιστασιακή του δράση (2006).
Επίσης το 1959 απεικονίστηκε σε γραμματόσημο της τότε ΕΣΣΔ.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας μας, τον έχει αναγορεύσει τέσσερις φορές σε επίτιμο διδάκτορα. Συγκεκριμένα:
1994: Διδάκτωρ του Τμήματος Γεωλογίας Πανεπιστημίου Πατρών για την συμβολή του και την έρευνά του στην Υδρογεωλογία και στο περιβάλλον.
2001: Διδάκτωρ Υδραυλικής τομέα των Υδάτινων Πόρων Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για την έρευνά του στον τομέα.
2003: Διδάκτωρ του Τμήματος Μεταλλειολογίας Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου για την έρευνά του στα μέταλλα.
2007: Διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, για το πολυετές έργο και την έρευνά του στη μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας και του Λεκτικού Συμβολισμού.
Έχει επίσης εκδόσει οκτώ (8) βιβλία και πολλές μελέτες του δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες.
Επιστροφή στο 14ο Τεύχος Ην-Ων