«Δύο ειδών περιφερειακά προγράμματα έχουν σχεδιασθεί για τις διαφορετικές Ευρωπαϊκές Περιφέρειες.
Ειδικότερα απευθύνονται:
– Βάση γεωγραφικών κριτηρίων, κανονικά βάση του ΑΕΠ μιας συγκεκριμένης περιοχής σε σύγκριση με το Ευρωπαϊκό μέσο όρο
– Εκτός γεωγραφικών κριτηρίων όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η προώθηση της κοινωνίας της καινοτομίας και της γνώσης, της επιχειρηματικότητας και άλλων» υπογράμμισε σε συνέντευξη που έδωσε στο «Ην-Ων» ο κ. Πάνος Καρβούνης Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.
1) Ποια είναι τα ποσά των ευρωπαϊκών κονδυλίων ξεχωριστά για τις 13 ελληνικές περιφέρειες της Ελλάδας;
Ας αρχίσω δίνοντας μια ευρύτερη εικόνα: για την περίοδο 2007-2013 η Ελλάδα χρηματοδοτήθηκε με € 20.4 δις συνολικά από το Ταμείο Συνοχής. Αυτό το ποσό χρηματοδότησης είναι πολύ σημαντικό και αποφασιστική πηγή ανάπτυξης, ειδικά στο πλαίσιο της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας. Στην προηγούμενη περίοδο των ετών 2000-2006, το Ταμείο Συνοχής συνείσφερε στην αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ελλάδας έως 2.8%. Δίνοντας μερικά παραδείγματα, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αυτά τα κονδύλια βοήθησαν πάνω από 257.000 ανθρώπους να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους σε καινούργια εκπαιδευτικά προγράμματα, υποβοήθησαν 23.000 εταιρίες που αναζητούσαν αναβάθμιση σε επίπεδο τεχνολογίας και βοήθησαν 7.000 νεοσύστατες επιχειρήσεις, βελτίωσαν τις υποδομές στις μεταφορές συμπεριλαμβανομένων νέων οδικών αξόνων, και χρηματοδότησαν πάνω από 500 σχέδια εργασίας για την ενέργεια και για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Και τώρα ας ξαναπάμε στην αρχική σας ερώτηση: πως διανέμονται τα κονδύλια αυτά στις διαφορετικές περιφέρειες. Η Πολιτική Συνοχής εφαρμόζεται μέσα από διαφορετικούς στόχους, κονδύλια και προγράμματα. Αλλά σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δυο ειδών προγράμματα: τα περιφερειακά και αυτά που απευθύνονται σε κάποιους τομείς. Τα περιφερειακά προγράμματα έχουν σχεδιαστεί βάση γεωγραφικών κριτήριων, κανονικά βάση του ΑΕΠ μιας συγκεκριμένης περιοχής σε σύγκριση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τα κονδύλια των περιφερειακών προγραμμάτων πάνε επίσης στις περιοχές, αλλά όχι βάση γεωγραφικών κριτήριων. Σε αυτή την περίπτωση, τα προγράμματα σχεδιάζονται λαμβάνοντας υπόψη άλλες παραμέτρους όπως η προστασία του περιβάλλοντος, η προώθηση της κοινωνίας της καινοτομίας και της γνώσης, της επιχειρηματικότητας και άλλων. Όλες οι περιοχές της Ελλάδος επωφελούνται από την Πολιτική Συνοχής καθ’ ολοκληρία, αλλά αν λάβουμε υπόψη μας μόνο τα γεωγραφικά κριτήρια, τα οποία αφορούν σχεδόν € 14.7 δις από το σύνολο των € 20.4 δις, η διανομή είναι η ακόλουθη: Αττική € 3.07 δις, Κεντρική Μακεδονία € 2.23 δις, Δυτική Ελλάδα € 1.84 δις, Θεσσαλία € 1.59 δις, Ανατολική Μακεδονία-Θρακη € 1.50 δις, Κρήτη € 0.96 δις, Πελοπόννησος € 0.92 δις, Ήπειρος € 0.80 δις, Δυτική Μακεδονία € 0.47 δις, Στερεά Ελλάδα € 0.45 δις, Ιόνια Νησιά € 0.43 δις, Βόρειο Αιγαίο € 0.30 δις, Νότιο Αιγαίο € 0.13 δις.
2) Υπάρχει η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν τα κονδύλια για την περιφέρεια σε προγράμματα επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης;
Πράγματι, υποστηρίζοντας τη δημιουργία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, πιο συγκεκριμένα τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι τρόποι-κλειδια με τις οποίες η Πολιτική Συνοχής βοηθά την ενίσχυση των οικονομιών της περιφέρειας. Οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι οι πραγματικοί γίγαντες της Ευρωπαϊκής οικονομίας, υπολογίζοντας ότι αποτελούν το 99% των επιχειρήσεων καθώς επίσης και πάνω από τα δυο τρίτα των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις συχνά έχουν δυσκολία στην πρόσβαση κεφαλαίων και γνώσης και συχνά έχουν έλλειψη εμπειρίας. Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής σκοπεύει στην αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών μέσω ενός συνδυασμού «σκληρών» μέτρων όπως η άμεση υποστήριξη των επενδύσεων, καθώς επίσης και «πιο ήπια» μέτρα, ιδιαιτέρως την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης των επιχειρήσεων, επαγγελματική κατάρτιση, ένα καινοτόμο περιβάλλον, χρηματοοικονομική τεχνική και μεταφορά τεχνολογίας, καθώς επίσης την υποστήριξη δικτύων και συνεργατικών σχηματισμών. Κατά την περίοδο 2007-2013, τα προγράμματα Πολιτικής Συνοχής υποστηρίζουν:
α) τη δημιουργία και την ανάπτυξη των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που συνδέονται ιδιαίτερα με την επιχειρηματικότητα, πρόσβαση στην χρηματοδότηση, έρευνα και καινοτομία, μεταφορά τεχνολογίας, πρόσβαση στην πληροφορία και στις τεχνολογίες της επικοινωνίας η τη φιλική προς το περιβάλλον παραγωγή.
β) άλλου είδους υποστήριξη και στις μεγάλες και στις μικρές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων παραγωγικών επενδύσεων και την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης των επιχειρήσεων στις προαναφερόμενες περιοχές..
γ) δράσεις που στοχεύουν στην πρόβλεψη και στην διαχείριση οικονομικών και διαθρωτικών αλλαγών για τη διασφάλιση περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, σχεδόν το 14% των διαθέσιμων πόρων (€ 2.8 δις) έχουν στόχο όλα αυτά τα προγράμματα υποστήριξης των επιχειρήσεων.
3)Σε ποιες περιφέρειες θα δοθεί βάρος στην κατασκευή νέων δρόμων;
Ας ξεκαθαρίσω αρχικά ότι οι αποφάσεις για τις επενδύσεις παίρνονται σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και όχι στις Βρυξέλλες. Και αφού είμαστε ακόμη στο μέσο μιας περιόδου αναφοράς, πρέπει ακόμη να περιμένουμε να δούμε την παρουσίαση των συγκεκριμένων προγραμμάτων για να αποκτήσουμε σαφή εικόνα του αριθμού και της τοποθεσίας κατασκευής των νέων δρόμων. Αυτό που μπορούμε ήδη να πούμε είναι ότι η μετακίνηση γενικά και όχι μόνο η οδική αλλά επίσης μέσω αέρα, σιδηροδρόμου, θαλάσσιας οδού και αστικών συγκοινωνιών, είναι προτεραιότητα. Πράγματι, η βελτίωση της προσβασιμότητας είναι βαρύνουσας σημασίας στην ενδυνάμωση των περιφερειακών οικονομιών και στην επίτευξη της συνοχής της ανταγωνιστικότητας. Αυτό συμβαίνει πράγματι στην Ελλάδα, όπου € 6 δις διατίθενται προς επενδύσεις στην συγκοινωνία για την περίοδο 2007-2013. Αυτό σημαίνει ότι 30% των συνολικά διαθέσιμων κονδυλίων για τη χώρα προορίζονται ειδικά για σχέδια εργασίας σε σχέση με τις συγκοινωνίες , το υψηλότερο ποσοστό μαζί με τη Σλοβενία σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση (EU27 μέσος όρος 24%).
4)Υπάρχουν κονδύλια για την ενεργειακή ανάπτυξη;
Οι τρεις πυλώνες της ενεργειακής πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ασφάλεια εφοδιασμού, προσιτή ενέργεια για ανταγωνιστικές οικονομίες και περιβαλλοντική αειφορία. Οι κύριοι στόχοι αυτής της πολιτικής είναι η διασφάλιση 20% της κατανάλωσης ενέργειας σε σύγκριση με τις προβολές για το 2020 και φτάνοντας σε ένα μερίδιο 20% των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μέχρι το 2020. Η Πολιτική Συνοχής συνεισφέρει σε αυτούς τους στόχους με το να απευθύνεται στην εντατική χρήση των παραδοσιακών πηγών ενέργειας, την ενεργειακή απόδοση και τις ανανεώσιμες ενέργειες έτσι ώστε οι περιφέρειες να γίνουν ελκυστικές ενώ προωθούνται ανανεώσιμες ενέργειες σαν κινητήρια δύναμη για καινοτομία και ανάπτυξη. Έμφαση δίνεται στις ανανεώσιμες ενέργειες, μια πηγή πολλών δυνατοτήτων για την Ελλάδα. Πράγματι, οι επιδοτήσεις για τις ανανεώσιμες ενέργειες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την περίοδο 2007-13 είναι πέντε φορές υψηλότερες από αυτές που διατέθηκαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης περιόδου 2000-2006. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα συνολικό ποσό € 625 δις για επενδύσεις σε προγράμματα ενέργειας, τα μισά από αυτά για τις ανανεώσιμες πηγές. Αυτό αντιπροσωπεύει το 3.1% όλων των διαθέσιμων κονδυλίων της Πολιτική Συνοχής, το ίδιο ποσοστό που διατέθηκε για την ενέργεια σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Επομένως μπορείτε να δείτε ότι αναμφίβολα δεν υπάρχει έλλειψη πηγών κάτω από το πλαίσιο της Πολιτικής Συνοχής. Αλλά θα πρόσθετα επίσης ότι αυτή η διαθεσιμότητα των κονδυλίων αποτελεί την ίδια στιγμή ευκαιρία και πρόκληση για όλα τα μέλη, καθώς πρέπει να διαθέσουν τους κατάλληλους μηχανισμούς και το ανθρώπινο δυναμικό για να μεγιστοποιήσουν τη χρήση αυτών των επενδυτικών ευκαιριών. Έως τώρα, το επίπεδο πληρωμών από την Επιτροπή στην Ελλάδα στην παρούσα περίοδο 2007-2013 έχει φτάσει το 21% του συνολικού ποσού, συμπεριλαμβανομένων όλων των κονδυλιών. Αυτό αναλογεί πάνω από το μέσο όρο του Ευρωπαϊκού επιπέδου, το οποίο είναι γύρω στο 16%, αλλά ταυτόχρονα αυτό σημαίνει ότι σημαντικά επενδυτικά ποσά είναι ακόμα διαθέσιμα και πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Για να βοηθήσουμε την Ελλάδα να χρηματοδοτήσει μέρος της συμβολής της στον εθνικό προϋπολογισμό σε αυτές τις επενδύσεις, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων επιχορήγησε αυτή τη χώρα τον Ιούλιο με δάνειο ύψους € 2 δις, το οποίο είναι το μεγαλύτερο ανέκαθεν δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στην Ελλάδα. Δεν έχω μόνο την ελπίδα αλλά επίσης και την πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να κάνει το καλύτερη δυνατή μέγιστη αξιοποίηση αυτής της σημαντικής πηγής ανάπτυξης προς όφελος της χώρας, της περιφέρειας και των πολιτών της.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Παναγιώτης ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ γεννήθηκε στην Πάτρα.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris-Pantheon/Sorbonne όπου το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτορας (Docteur d’Etat).
Μιλάει γαλλικά και αγγλικά.
Από το 1982 εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Νοέμβριος 2010 – σήμερα: Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.
Απρίλιος 2006 – Οκτώβριος 2010: Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής Τύπου και Επικοινωνίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπεύθυνος για τις μεγάλες εκστρατείες ενημέρωσης (Ευρωπαϊκές εκλογές το 2009, Διεθνής Έκθεση της Σαραγόσα το 2008 κ.ά.), ανέπτυξε την επικοινωνιακή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συντονίζοντάς την με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη. Έχει ειδική αρμοδιότητα για τις Αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα κράτη μέλη τις οποίες επιβλέπει, καθώς και για τα πολυμέσα επικοινωνίας.
1η Απριλίου 2005 – Ιανουάριος 2006: Ασκών καθήκοντα Γενικού Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου και Επικοινωνίας. Προετοίμασε το «Σχέδιο δράσης για τη βελτίωση της επικοινωνιακής προβολής των ευρωπαϊκών θεμάτων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή» καθώς και το «Σχέδιο Δ για Δημοκρατία, Διάλογο και Δημόσια συζήτηση». Δημιούργησε μια νέα μορφή στενής συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και των κρατών μελών («εταιρική σύμπραξη»). Αναδιοργάνωσε τη Γενική Διεύθυνση Τύπου και Επικοινωνίας, τόσο σε επίπεδο κεντρικών υπηρεσιών, όσο και σε επίπεδο Αντιπροσωπειών στα κράτη μέλη.
Οκτώβριος 2002 – Μάρτιος 2005: Διευθυντής της Διεύθυνσης «Στρατηγικές και πολιτικές ενημέρωσης και επικοινωνίας» στη Γενική Διεύθυνση Τύπου. Υπεύθυνος για τη μετατροπή των 10 «Πρεσβειών» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα νέα κράτη μέλη σε Αντιπροσωπείες και τη δημιουργία νέου δικτύου 400 Ευρωπαϊκών Κέντρων Πληροφόρησης («Europe Direct») σε όλα τα κράτη μέλη. Συνέβαλε στη βέλτιστη χρήση των εργαλείων επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους Εκπροσώπους Τύπου.
Απρίλιος 2001 – Σεπτέμβριος 2002: Διευθυντής στη Διεύθυνση «Ανθρώπινοι πόροι» και παράλληλα ασκών καθήκοντα Διευθυντή στη Διεύθυνση «Διοργανικές σχέσεις, Πολιτική Ενημέρωσης, Αντιπροσωπείες» στη ΓΔ Τύπου και Επικοινωνίας που μόλις είχε συσταθεί. Προετοίμασε και εφάρμοσε τις στρατηγικές επικοινωνίας. Εφάρμοσε επίσης τη διοικητική μεταρρύθμιση της Επιτροπής στη ΓΔ Τύπου. Ενίσχυσε τη συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη στον τομέα της επικοινωνίας σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.
Ιούνιος 2000 – Μάρτιος 2001: Κύριος Σύμβουλος στην υπηρεσία Τύπου και Επικοινωνίας. Ανέπτυξε και διηύθυνε τη νεοσύστατη υπηρεσία. Τομείς δραστηριότητας: Συντονιστής των 23 Αντιπροσωπειών της Επιτροπής στα κράτη μέλη, ανθρώπινοι και δημοσιονομικοί πόροι της υπηρεσίας, δικτυακός τόπος EUROPA και Μονάδα Οπτικοακουστικών Μέσων (Europe by Satellite).
Μάρτιος 1999–Μάιος 2000: Διευθυντής στη Διεύθυνση «Μικρές επιχειρήσεις, Εμπόριο και Διανομή, Συνεταιρισμοί, Ταμεία Αλληλασφάλισης, Ενώσεις και Ιδρύματα» της Γενικής Διεύθυνσης «Πολιτική Επιχειρήσεων» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
1993-1999: Προϊστάμενος της Μονάδας «Ενεργειακή συνεργασία με μη Ευρωπαϊκές χώρες» της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
1988-1993: Βοηθός Γενικού Διευθυντή Ενέργειας, τόσο για θέματα ενεργειακής πολιτικής όσο και για διοικητικά και δημοσιονομικά θέματα.
1987-1988: Υπεύθυνος Προσωπικού, Διοίκησης και Προϋπολογισμού του Γραφείου Τύπου της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Παρίσι για τη Γαλλία, τον ΟΟΣΑ και την UNESCO.
1985 – 1987: Ήταν αποσπασμένος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως Σύμβουλος στο γαλλικό Υπουργείο Μεταφορών, για θέματα απελευθέρωσης της γαλλικής αγοράς μεταφορών.
1982 -1985: Εργάστηκε στη μονάδα «Δημοσιονομική Διαχείριση και Συμβάσεις χρηματοδότησης» στη Γενική Διεύθυνση Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Πριν εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εργάστηκε 5 έτη (1977-1982) στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Παρισιού (RATP) όπου ήταν υπεύθυνος για νομικές/χρηματοοικονομικές μελέτες σχετικά με τα αστικά δίκτυα μεταφορών σε άλλες χώρες (π.χ. μετρό της Αθήνας, Σαντιάγο της Χιλής, Μπογκοτά, Λάγος κ.λπ.).
Επιστροφή στο 12ο Τεύχος Ην-Ων