Άγνωστος Χ εργαζόμενοι

«Οι εργαζόμενοι είναι η σταθερά και όχι ο άγνωστος Χ στην εξίσωση της ανάπτυξης. Από το κίβδηλο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έως το κάλπικο «success story» του 2017» αναφέρεται στην διακήρυξη της ΔΑΚΕ Ι.Τ, με αφορμή την 82η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Ακόμη υπογραμμίζεται «Η ΔΕΘ αποτελεί διαχρονικά ένα πολυδιάστατα σημαντικό θεσμό για την εθνική οικονομία, τη Βόρεια Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη με προστιθέμενη αξία στην ενίσχυση της εξωστρέφειας, του διεθνούς προσανατολισμού, του αναπτυξιακού βηματισμού και των δικτυώσεων της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Το εργατικό δυναμικό συνιστά αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα της χώρας που δύναται και πρέπει να υποστηριχθεί ώστε να λειτουργήσει ως καταλύτης για το διαρθρωτικό μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου και την προσέλκυση επενδύσεων με όρους οικονομίας της γνώσης, έξυπνης εξειδίκευσης, καινοτομίας, ποιότητας και επιτυχούς ανταπόκρισης στις διαρκώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της παγκόσμιας ζήτησης.
Επιχειρήσεις, άλλωστε, δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς εργαζόμενους όπως και εργαζόμενοι δίχως επιχειρήσεις.
Η φετινή ΔΕΘ πραγματοποιείται σε μια ακόμη εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη συγκυρία για την Πατρίδα μας με κοινό παρονομαστή τα κοινωνικά ερείπια και τα παραγωγικά συντρίμμια που συνεχίζουν να δημιουργούν οι ακολουθούμενες πολιτικές της ακραίας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης.
Η Κυβέρνηση με την υπογραφή του 3ου σωρευτικά επαχθέστερου Μνημονίου, του επονείδιστου 4ου, τις πρόσθετες εξαντλητικές δεσμεύσεις που προθύμως αναλαμβάνει σε κάθε νέα αξιολόγηση, τις συνεχείς παλινωδίες στην διαπραγματευτική της τακτική και την ανικανότητα στη διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων θρυμματίζει οριστικά τον κοινωνικό ιστό, υπονομεύει την προοπτική επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας, καταδυναστεύει τους συνεπείς –νοικοκυριά και επιχειρήσεις– φορολογούμενους και αποτρέπει κάθε σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον τιμωρώντας την Ελλάδα που δουλεύει, παράγει και δημιουργεί.
Από το κίβδηλο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης –εξαγγέλθηκε το 2014 από το «βήμα» της ΔΕΘ όπως και η αναισχυντία του «λεφτά υπάρχουν»– έως το κάλπικο «success story» του 2017, η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο χαμένων ευκαιριών, μιζέριας, φτώχειας και κοινωνικής υποβάθμισης, χαμηλών προσδοκιών, εκποίησης του εθνικού πλούτου, αποεπένδυσης, υψηλότατης ανεργίας, ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της ολιγόωρης ή ολιγοήμερης απασχόλησης και «διαρροής εγκεφάλων» που διαμορφώνουν συνθήκες διαιώνισης της Επιτροπείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ως αντιπολίτευση από τη Θεσσαλονίκη έταζε στους πάντες τα πάντα, τα «έδωσε» όλα στους Δανειστές χωρίς να πάρει απολύτως τίποτα.
Αυτή η πραγματικότητα που βιώνεται ως αβίωτη από τους Έλληνες πολίτες δεν επιδέχεται ωραιοποιήσεις, δεν αλλάζει με επικοινωνιακά τεχνάσματα και ατάκες, δεν καλύπτεται με το βόλεμα των ημετέρων ή τον κοινωνικό αυτοματισμό, δεν κρύβεται πίσω από λεονταρισμούς ενάντια στην αστική δημοκρατία και φυσικά δεν μεταστρέφεται με προσπάθειες αναβίωσης του εθνικού διχασμού και των συνθημάτων του μετεμφυλιακού κράτους.
Οι δυσβάσταχτες και δυσανάλογα κατανεμημένες θυσίες σε βάρος των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων δεν πιάνουν τόπο την ώρα που η ανοχή και αντοχή έχει προ πολλού εξαντληθεί.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. θα είναι ενεργά και δυναμικά παρούσα στις παρεμβάσεις, τις διεργασίες και τις κινητοποιήσεις του Συνδικαλιστικού Κινήματος στο πλαίσιο της ΔΕΘ διεκδικώντας ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο», ρυθμίσεις και όχι απορρυθμίσεις, για την επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα μέσα από ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο ισόρροπης και διατηρήσιμης ανάπτυξης που θα συνδυάζει με το βέλτιστο δυνατό τρόπο την κοινωνική συνοχή με την οικονομική ανάκαμψη, την εργασιακή δικαιοσύνη με την ανταγωνιστικότητα, τη στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας με τη δημιουργία νέων αξιοπρεπών θέσεων εργασίας.
Ένα εναλλακτικό αφήγημα αναπτυξιακής υπέρβασης της κρίσης μέσα από την παλινόρθωση της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς που θα ορίσει και τις βασικές συντεταγμένες της μεταμνημονιακής πορείας της χώρας με γνώμονα την παραγωγή πλούτου και ευκαιριών, καθώς και την δίκαιη κατανομή τους.
Όλοι μαζί, λοιπόν, εργαζόμενοι, άνεργοι, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, συνταξιούχοι, επιστημονικό προσωπικό, αγρότες και φοιτητές συμμετέχουμε μαζικά, αποφασιστικά και ειρηνικά στο Αγωνιστικό Συλλαλητήριο και την πορεία των Συνδικάτων (Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 6 μ.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου).
Πιστεύουμε και Διεκδικούμε:
• Επαναφορά του καθεστώτος των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και διασύνδεση της τήρησης των Συλλογικών Συμβάσεων από τις επιχειρήσεις με ασφαλιστικές ελαφρύνσεις.
• Υιοθέτηση ενός αξιόπιστου, αναπτυξιακού, δίκαιου, απλού και σταθερού Φορολογικού Συστήματος που:
• θα συμβάλλει στην προσέλκυση σοβαρού επενδυτικού ενδιαφέροντος,
• θα θεσπίζει κίνητρα με τη μορφή απαλλαγών για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων,
• θα συσχετίζει την επανεπένδυση κερδών και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με φοροαπαλλαγές
• θα εναρμονίζει, με αποκλιμάκωση των συντελεστών, τη σχέση ανάμεσα στη φοροδοτική ικανότητα και τη φορολογική επιβάρυνση.
• Διασφάλιση της βιωσιμότητας και της επάρκειας του Ασφαλιστικού Συστήματος με εισροή πόρων και εξορθολογισμό, και όχι με οριζόντιες περικοπές. Η βελτίωση των προοπτικών του είναι εφικτή με:
• την καταπολέμηση της ανεργίας (βελτίωση αναλογίας εργαζόμενων/συνταξιούχων),
• την ενίσχυση της πλήρους απασχόλησης σε βάρος των ευέλικτων μορφών εργασίας, καθώς μειωμένοι μισθοί συνεπάγονται και μειωμένες εισφορές,
• την αντιμετώπιση της μαύρης και της μερικώς δηλωμένης εργασίας που διογκώνονται σε καταστάσεις εργασιακής απορρύθμισης χαμηλών μισθών και χαμηλής συνταξιοδοτικής προσδοκίας,
• τη δέσμευση πόρων από νέες πηγές για τη χρηματοδότησή του, όπως η θετική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και του άλλου ορυκτού πλούτου,
• την ευθεία διασύνδεση της συλλογής εσόδων από ΦΠΑ με την χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης με γνώμονα την ενεργοποίηση της ασφαλιστικής συνείδησης («Θέλεις Σύνταξη – Απόδειξη»).
• Διευθέτηση του ζητήματος των «κόκκινων δανείων» επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων με γενναίες –ανάλογες με την οικονομική κατάσταση και δυνατότητα των οφειλετών, καθώς και με τις παρούσες τιμές στην αγορά ακινήτων– αναδιαρθρώσεις, απομειώσεις κεφαλαίου και προσαρμογές επιτοκίων στη σύγχρονη πραγματικότητα, ώστε να διαφυλαχθεί η ομαλή λειτουργία των οικονομικών μονάδων και να ενδυναμωθεί το δίχτυ προστασίας στα δοκιμαζόμενα νοικοκυριά.
• Ενίσχυση της πρόσβασης των επιχειρήσεων στο τραπεζικό δανεισμό με ανταγωνιστικά επιτόκια. Οι Τράπεζες οφείλουν να διαδραματίσουν έναν ουσιαστικό ρόλο στη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.
• Ανάληψη πρωτοβουλιών για μείωση του ενεργειακού κόστους που είναι υπέρ διπλάσιο για τις ελληνικές βιομηχανίες σε σχέση με αυτό των υπολοίπων χωρών της Ε.Ε.
• Μετάβαση από ένα επιδοματοκεντρικό σε ένα “ενεργητικό” κοινωνικό κράτος που με έξυπνες κοινωνικές δαπάνες, και τη θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων, θα κατευθύνει –μέσα και από τη βέλτιστη δυνατή διαχείριση των κονδυλίων των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών Ταμείων– αφενός τους πόρους σε αυτούς οι οποίοι έχουν πραγματική ανάγκη, και αφετέρου με τη μορφή ολοκληρωμένης στήριξης διασφαλίζοντας είτε την προστασία, είτε τη γρήγορη “απεξάρτησή” τους από αυτό (π.χ. στοχευμένες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης για την ένταξη ή επανένταξη στην αγορά εργασίας, την καλλιέργεια, αναβάθμιση και πιστοποίηση γνώσεων, δεξιοτήτων και προσόντων συμβατών με τις νέες αναπτυξιακές ανάγκες και το περιεχόμενο της διαρθρωτικής προσαρμογής).
• «Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη» που οφείλει να εκδηλωθεί μέσα από πολιτικές αμοιβαιότητας του χρέους, πέρα από κάθε λογής οικονομικούς πατριωτισμούς και τάσεις ηγεμόνευσης. Η «Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση» πρέπει να γίνει ο «καταλύτης» για τη διαμόρφωση συνθηκών πραγματικής σύγκλησης μέσα από ένα ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, με εναρμονισμένους μισθούς και κανόνες φορολόγησης, ενιαίους συντελεστές ΦΠΑ, «εσωτερική αγορά» και ενεργειακό κόστους. Το κοινό όραμα της «Ισόρροπης Ανάπτυξης» και της «Περιφερειακής Συνοχής μπορεί να πραγματωθεί με έναν δίκαιο και λειτουργικό καταμερισμό παραγωγικής δραστηριότητας και εργασίας εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας, αλλά και τον συντονισμό επιμέρους τομέων, όπως η βιομηχανική πολιτική κατά τα πρότυπα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.»

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ

Facebooktwittergoogle_pluspinterestlinkedinmail

Written by