«Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στη ζώνη του ευρώ εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικό θέμα. Εάν τα εξετάζετε τα τελευταία δύο χρόνια, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μειώθηκαν κατά περίπου 120 δισεκατομμύρια ευρώ, επομένως εξακολουθούν να κυμαίνονται γύρω από το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ. Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος» υπογράμμισε κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου ο Διευθυντής Τμήματος Νομισματικών και Κεφαλαιαγορών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Peter Dattels.
Στην συνέχεια διευκρινίζεται «Λέω ότι η δράση είναι πραγματικά σε πέντε τομείς κρίσιμης σημασίας.
– Πρώτο είναι η επιβολή της εποπτείας. Ο Ενιαίος Μηχανισμός Εποπτείας (SSM) που εποπτεύει τις μεγαλύτερες τράπεζες της ζώνης του ευρώ έχει εκδώσει οδηγίες στις τράπεζες για τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων και για τη θέσπιση φιλόδοξων στόχων για μείωση. Επιπλέον, η SSM αναγκάζει την πώληση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο πλαίσιο των σχεδίων αναδιάρθρωσης κεφαλαίων για τις τράπεζες της ζώνης του ευρώ, ιδίως στο πλαίσιο των ανασκοπήσεων προφύλαξης.
Αλλά για να γίνει αυτό, φυσικά, οι τράπεζες σε γενικές γραμμές πρέπει να δημιουργήσουν αποθέματα. Γιατί έτσι μπορούν να δημιουργήσουν κεφάλαιο για να αφαιρέσουν αυτά τα δάνεια.
– Δεύτερο είναι η εναρμόνιση των νόμων περί αφερεγγυότητας των εταιρειών, οι οποίοι, όπως γνωρίζετε, είναι αρκετά ετερογενείς σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.
Ο καθορισμός αυτού του προβλήματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα.
– Τρίτον η δημιουργία εθνικών εταιρειών διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, τα οποία πιστεύουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν χρήσιμα για την επιτυχία της Ιρλανδίας, της Ισπανίας κ.λπ. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί εδώ, δεδομένης της ανομοιογενούς φύσης των τραπεζών και των τραπεζικών δανείων που είναι πολύ πιο περίπλοκες, για παράδειγμα στην περίπτωση της Ιταλίας, όπου υπάρχουν μικρά δάνεια κατακερματισμένα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι στην περίπτωση της Ιταλίας, περίπου το 70% των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους βρίσκονται στο δικαστικό σύστημα και, κατά συνέπεια.
– Τέταρτον είναι η ανάπτυξη δευτερογενούς αγοράς για μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Αυτό απαιτεί υψηλής ποιότητας πληροφορίες, δεδομένα, νομική τεκμηρίωση, καθώς και τις προσπάθειες των αρχών να ξεκινήσουν αυτές τις αγορές και να αποσύρουν τα εν λόγω μη εξυπηρετούμενα δάνεια από τους τραπεζικούς ισολογισμούς, οι οποίοι πιστεύουμε ότι έχουν ζωτική σημασία για την αποκατάσταση της υγείας των τραπεζών.»
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ
