«Είναι ξεκάθαρο ότι η άτακτη υποχώρηση της Κυβέρνησης με μοναδικό στόχο το κλείσιμο της Αξιολόγησης, εκτός από έναν ακόμη Προϋπολογισμό ύφεσης, αποεπένδυσης, ακραίας λιτότητας και κοινωνικής αναλγησίας, πέρα από τη «σεισάχθεια» που μετατρέπεται σε διαδικτυακούς πλειστηριασμούς ακόμη και α’ κατοικίας, περιλαμβάνει και την προσπάθεια για ευθεία υπονόμευση της θεσμικής συλλογικής εκπροσώπησης και παρέμβαση» επισημαίνεται από το γραφείο τύπου της ΔΑΚΕ Ι.Τ.
Ακόμη «Με μια ακόμη τροπολογία «της τελευταίας στιγμής» επιχείρησαν να μεθοδεύσουν την κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων δεκαετιών ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε δυσμενείς μεταβολές, αλλά και την όρεξη «κάποιων» για νέες επιθέσεις στα Συνδικάτα.
Το ζήτημα της αλλαγής του Συνδικαλιστικού Νόμου που ετέθη μετ’ επιτάσεως από το Προεδρείο του ΣΕΒ στην Τρόικα και τους Θεσμούς, καθώς και σε κάθε Κυβέρνηση της τελευταίας επταετίας συνεχίζει να είναι προαπαιτούμενο για τη χρηματοδότηση της χώρας.
Με τη γνώριμη πρακτική του «λαγού», λοιπόν, η τροπολογία κατατέθηκε, αποσύρθηκε και θα επιστρέψει…
Αλήθεια πώς και πόσο συνδέεται ο τρόπος κήρυξης της απεργίας με το δημόσιο χρέος; Ποιοί και γιατί συσχετίζουν τη συνδικαλιστική δράση με τα μακροοικονομικά μεγέθη;
Την ώρα που η μερική απασχόληση γίνεται κανόνας για να βρει κάποιος δουλειά και η εκ περιτροπής εργασία αναγκαία συνθήκη για να τη διατηρήσει, όταν η προσωρινή και επισφαλής απασχόληση καλπάζουν ενώ η υποκατάσταση εργαζομένων εξαπλώνεται, είναι προφανές ότι τα Συνδικάτα στοχοποιούνται ως το τελευταίο ανάχωμα απέναντι στην οριστική και μη αναστρέψιμη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Όπως επίσης είναι προφανές γιατί η επιβολή αυτών των κριτηρίων περιορίζεται μόνο στη λειτουργία των οργανώσεων των εργαζομένων και δεν αφορά όλες τις δομές/θεσμούς συλλογικής εκπροσώπησης.
Σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και αδιαπραγμάτευτο. Όποιοι επιβουλεύονται την αποδυνάμωσή του σπέρνουν θύελλες και είναι σίγουρο ότι θα θερίσουν ανέμους…»
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ
