Συνέχιση κινητοποιήσεων συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΘΕΜΑΤΑ

«Στις 1 και 2 Νοεμβρίου 2017 οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου της Υπηρεσίας Ασύλου συμμετείχαμε μαζικά στη 48ωρη πανελλαδική απεργία που αποφάσισε η Γενική Συνέλευση του Σωματείου. Για άλλη μια φορά, η απεργιακή κινητοποίηση τέθηκε ως μονόδρομος για εμάς, καθώς πλάι στη συνεχή υποβάθμιση και τον περιορισμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων, με τις επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις στην πληρωμή μισθών και υπερωριών , τις δυσχερείς συνθήκες εργασίες, τις περικοπές –ακόμη και αναδρομικά- ημερομισθίων σε περιπτώσεις αναρρωτικών αδειών, 100 περίπου συνάδελφοί μας έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυση» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Σωματείου Συμβασιούχων Υπηρεσίας Ασύλου.
Επίσης διευκρινίζεται «Οι όροι εργασιακής επισφάλειας, με τους οποίους εργάζεται η πλειονότητα των εργαζομένων της Υπηρεσίας και τους οποίους καταδείξαμε σε όλες τις προηγούμενες κινητοποιήσεις μας, έγιναν πλέον ξεκάθαροι με τη δεδηλωμένη πρόθεση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, όχι μόνο να μην ανανεώσει τις συμβάσεις που λήγουν στο τέλος του έτους, αλλά και να αποκλείσει τους συναδέλφους από την ισότιμη συμμετοχή τους σε επικείμενη προκήρυξη για προσωπικό ΙΔΟΧ, με την προβολή του τρίμηνου κωλύματος. Η στάση αυτή, η οποία έρχεται σε αντίφαση με τις ανάγκες που δημιουργούν οι συνεχείς – παρά τις αυξομειώσεις – μεταναστευτικές / προσφυγικές ροές και με τον εγκλωβισμό χιλιάδων αιτούντων άσυλο στα νησιά του Αιγαίου, φανερώνει ότι η λογική της «ανακύκλωσης» του προσωπικού και των ανέργων κυριαρχεί έναντι των πραγματικών αναγκών μιας δημόσιας υπηρεσίας και των επωφελούμενών της, που προϋποθέτουν σταθερό, επαρκές, έμπειρο και εκπαιδευμένο δυναμικό εργαζομένων, με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.
Η σταθερή αυτή στάση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής απέναντι στους συναδέλφους και στις συναδέλφισσες, η οποία επιβεβαιώνεται από τις τελευταίες συναντήσεις με εκπροσώπους του Σωματείου, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να «σηκώσουμε το γάντι», με τη συνέχιση της διεκδίκησης της παραμονής των συναδέλφων μας στις θέσεις εργασίας τους και της προοπτικής σταθερής και μόνιμης εργασίας για όλους.»