Δεκτές έκανε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με σειρά αποφάσεών της, τις αιτήσεις επτά δήμων της Αττικής και ακύρωσε Προεδρικό Διάταγμα του 2011, με οποίο είχαν ληφθεί ισχυρά μέτρα προστασίας από καταπατήσεις και αυθαιρεσίες, με σημαντικότερο τον χωρισμό του βουνού εκ νέου σε πέντε ζώνες, με τη σημαντικότερη την α’ ζώνη (απόλυτης προστασίας).Με την απόφαση αυτή επανέρχεται σε ισχύ το παλιό καθεστώς μειωμένης προστασία και νομότυπης αυθαίρετης δόμησης, όπως περιγράφεται στο ΠΔ του 1978.
Αναλυτικότερα, οι δήμοι Κρωπίας, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Παπάγου-Χολαργού, Ηλιούπολης, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Παιανίας-Γλυκών Νερών και Γλυφάδας, το 2011 είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί το από 14.6.2011 Προεδρικό Διάταγμα για τον καθορισμό των μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των μητροπολιτικών πάρκων Γουδή-Ιλισσίων.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 2996/2014 απόφασή της, απέστειλε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης 4 προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με το περιεχόμενο του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος του 2011. Συγκεκριμένα, τα ερωτήματα αφορούσαν την υποχρέωση ή μη εφαρμογής της ευρωπαϊκής οδηγίας 2001/42 περί έκδοσης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων πριν από την έκδοση του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, με την υπ΄ αριθμ. C453/14 απόφασή του, έκρινε ότι βάσει της οδηγίας 2001/42 απαιτούνταν στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση πριν από τη θεσμοθέτηση του Προεδρικού Διατάγματος.
Σήμερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με πρόεδρο τον Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Σπυρίδωνα Μαρκάτη, με τις υπ’ αριθμ. 2355-2361/2017 αποφάσεις της, έκανε δεκτές τις αιτήσεις των εν λόγω 7 δήμων, κρίνοντας ότι το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 έχει πλημμέλεια γιατί εκδόθηκε χωρίς να τηρηθεί «η διαδικασία της προηγούμενης στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης» και το ακύρωσαν.
Υπενθυμίζεται ότι με το Προεδρικό Διάταγμα του 2011, το οποίο τροποποιούσε παλαιότερο του 1978, ο Υμηττός χωρίστηκε εκ νέου σε πέντε ζώνες, με τη σημαντικότερη την α’ ζώνη (απόλυτης προστασίας).
Ωστόσο όπως είχαν υποστηρίξει είκοσι επτά φορείς με υπόμνημά τους προς το ΣτΕ η ακύρωση του ισχύοντος (2011) ΠΔ για την προστασία του βουνού, θέτει σε κίνδυνο τον δασικό πλούτο από ιδιοκτήτες καταπατητές, θα επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς μειωμένης προστασίας του βουνού, νομότυπης αυθαίρετης δόμησης, εμπορικών συναλλαγών στο δασικό χώρο.
Το 2011 τροποποιήθηκε το ΠΔ του 1978 προκειμένου να μπει «φρένο» στη συνεχιζόμενη οικοδόμηση. Στις θετικές διατάξεις του η επέκταση της Ζώνης Α’ απόλυτης προστασίας του βουνού, η οποία και με την σημερινή απόφαση ακυρώνεται.
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ
